روی کاغذ، سریال جدید بریتانیایی «فوق‌العاده» مانند پاسخی خاردار به اشباع ابرقهرمانی در فرهنگ عامه ما به نظر می‌رسد. قهرمان آن، جن (مایراد تایرز)، با فقدان سوپر تعریف می‌شود: در دنیایی که تقریباً همه وقتی 18 ساله می‌شوند قدرت غیرعادی پیدا می‌کنند، او هنوز در 25 سالگی منتظر قدرت اوست.
اما طنز تنها یا حتی هدف اصلی «فوق‌العاده» نیست، که اتفاقاً از درون مجموعه ابرقهرمانی-صنعتی سرچشمه می‌گیرد – هشت قسمت آن در روز چهارشنبه در Hulu، خواهر و برادر شرکتی مارول به نمایش درآمد. بازی با قراردادهای آن ژانر غالب در حال حاضر بسیار سرگرم کننده است، اما به همان اندازه نماینده برخی دیگر از حالت های مورد علاقه شرکت والت دیزنی است: کمدی دوستانه احساساتی و داستان الهام بخش پیروزی سگ های زیردست.
راه‌های زیادی وجود دارد که ترکیب ممکن است اشتباه پیش برود، اما گونه‌های مختلف نمایش به شکلی جذاب و پیوسته سرگرم‌کننده توسط خالق و نویسنده آن ترکیب شده است. اما موران، یک کمدین جوان ایرلندی شمالی با رزومه ای کوتاه. به نظر می رسد “فوق العاده” اولین اعتبار او فراتر از “مواد اضافی” باشد. این کمک می کند که حساسیت کمیک موران به شیوه ای کاملاً خلع سلاح و گاهی به طرز دردناکی خنده دار، دهان کثیف و کثیف باشد.
جن با بهترین دوستش کری (سوفیا اکسنهام) و دوست پسر کم کار کری، کاش (بلال حسنا) در محله ای تیره و تار لندن زندگی می کند که منظره خیابان آن شبیه به زندگی های راکد و در حال خراش این سه نفر است. او حداقل در فروش تجهیزات مهمانی مشغول به کار است. با برخورد بدی توسط یک هوکاپ خوش تیپ (ند پورتئوس) که به معنای واقعی کلمه بعد از رابطه جنسی پرواز می کند. و با عصبانیت نسبت به خواهر ناتنی خود (صفیا اوکلی-گرین)، حیوان خانگی مادرشان، که در تولد 18 سالگی قدرتی مانند عقربه های ساعت پیدا می کند، حسادت می کنند. (دختر دلهره مادر را سیوبهان مک سوینی، معروف به خواهر مایکل در «دختران دری» بازی می‌کند.)
جن علیرغم ناتوانی و ناراحتی عمومی از موقعیتش، شخصیت آسانی نیست که بتوان با او همدردی کرد. همانطور که از عنوان پیداست، او فردی اضافی است: ناله، خودشیفته، تندخو، بی توجه به احساسات دیگران. خلاصه داستان تلاش‌های جن برای باز کردن قدرت ناشناخته‌اش را دنبال می‌کند، اما هدف سریال در جهت درمان او از خودخواهی است که دوستی او با کری را به خطر می‌اندازد و رابطه‌اش با یک تغییر شکل اسرارآمیز (با جذابیت زیادی توسط لوک رولاسون بازی می‌کند) .
و این موتیف به خوبی با مضمون آشکار قدرتی که بیگانگان، توپ های عجیب و غریب و سرگردان دارند، تطابق دارد، اگر فقط متوجه شوند که وجود دارد. در دنیای نمایش، تجلیل از قدرت فوق‌العاده‌تان، شما را به بخشی از جمعیت سازگار تبدیل می‌کند. تلاش های مذبوحانه جن برای جمع آوری پول برای جلسات در یک “کلینیک” برای افرادی که قدرت خود را نشان نداده اند، حکایت از جذابیت گران قیمت جراحی زیبایی دارد.
همه این تاکیدات ممکن است بد شود، و لحظاتی وجود دارد که «فوق‌العاده» به سمت کسب و کار کم‌نظیر کمدی کمدی می‌رود. اما موران تقریباً همیشه به اندازه کافی مبتکر است که شما را درگیر قصیده های کم فای خود برای رسیدن به موفقیت کند.
به تصویر کشیدن او از یک دنیای معمولی ابرقدرت – وضعیتی که برای حدود یک دهه وجود داشته است – آرماتور کمیک سریال و کمی زیرکی ماهرانه است. روشی که مردم از توانایی‌های خود استفاده می‌کنند، سرگرمی مداوم، و گاه بی‌حالی را فراهم می‌کند، در حالی که واقعاً چیزی نیست که نمایش درباره آن است.
به نظر می رسد هیچ کس در مورد امکاناتی که قدرت هایش ارائه می دهد فکر زیادی نمی کند. این قدرت ها اغلب برای منافع مالی فوری و جزئی مورد بهره برداری قرار می گیرند. توانایی پرواز یعنی اینکه بتوانید خود را به عنوان یک تاکسی یک نفره استخدام کنید. قدرت های کمتر هیجان انگیز اغلب به خودی خود کمیک هستند، مانند توانایی یک شخصیت برای تولید کپی های سه بعدی، به سختی و با ظرافت، از بدن خود.
موران شخصیت‌های اصلی خود را با قدرت‌هایی تقویت می‌کند که به شیوه‌های شیرین و غم‌انگیزی، معضلات عادی زندگی جوان‌شان را تقویت می‌کند. کش بی عیب از توانایی خود برای عقب نشینی بخش های کوتاهی از زمان برای طفره رفتن از مسئولیت ها و به تعویق انداختن حسابرسی در رابطه اش استفاده می کند.
کری، یک روح ترسناک که همیشه در سایه جن وجود داشته است، در توانایی خود برای هدایت مردگان، خروجی گویا پیدا می‌کند، کاری که آکسنهام با همگام‌سازی لب‌ها به جلوه‌ای کمیک می‌پردازد، هیتلر خشمگین را احضار می‌کند تا روحیه جن را بالا ببرد یا به‌طور ابریشمی با خودش معاشقه می‌کند. به عنوان چارلز دوم میل طلب. این همچنین راهی برای او برای نشان دادن ماهیت خوب خود است – وقتی جن به ویژه شکست می خورد، کری قلب به قلب را فراتر از قبر می دهد. (مواقعی وجود دارد که به نظر می رسد یک سریال حتی بهتر و پیچیده تر می توانست روی کری متمرکز شود.)
با این حال، فراتر از بازی‌های فرافرهنگی، نمایش از قدرت تخیل کمیک موران و توانایی او در آوردن جوک‌ها، چه کلامی، چه بصری یا مفهومی پشتیبانی می‌کند. یکی از بهترین و بدترین اختراعات او گوردون (اروس ولاهوس) است، یک ناپلئون دینامیت که قدرتش این است که می‌تواند به هر کسی که او را لمس کند ارگاسم بدهد. ممکن است عالی به نظر برسد، اما مانند هر چیز دیگری در “فوق العاده”، این یک کیسه بسیار ترکیبی است.
