ایرنه کارا که تیتراژ دو فیلم محبوب ترانه و رقص دهه 1980، “فلش دنس” و “شهرت” را منتشر کرد، درگذشت. او 63 ساله بود.
مرگ او در خانه‌اش در فلوریدا توسط روزنامه‌نگارش جودیت آ. موس تایید شد. در توییتر در روز شنبه. خانم. موس، که مشخص نکرد در کجای فلوریدا یا چه زمانی خانم. کارا جان خود را از دست داد و گفت که علت آن “ناشناخته است و زمانی که اطلاعات در دسترس باشد منتشر خواهد شد.”
خانم. کارا، بازیگر، رقصنده و خواننده در دوران دختری خود در برانکس جنوبی، این انتظار را داشت که تبدیل به یک ستاره بزرگ شود. این هرگز اتفاق نیفتاد، اما او به‌خاطر مشارکت‌اش در دو فیلم ماندگار شناخته شد، که هر کدام از جاه‌طلبی‌های هنری افرادی مانند خودش را روایت می‌کردند: شهرنشینان با استعداد و طبقه کارگر.
او به یاد ماندنی ترین ضربه خود را با آن زد“Flashdance… چه احساسی.” او با صدایی آهسته و عمیق، به آرامی اعترافاتی را که آهنگ را باز می‌کرد، به زبان می‌آورد، سپس قدرتی برای حفظ نت‌ها در گروه کر تعجب‌آور آزاد می‌کرد.
در سال 1984، اعتبار نویسندگی او بر روی این آهنگ، جوایز اسکار و گلدن گلوب را برای بهترین آهنگ اصلی به ارمغان آورد و همچنین جایزه گرمی را برای بهترین اجرای آواز پاپ دریافت کرد.
در “شهرت” (1980)، خانم. کارا نه تنها عنوان آهنگ را خواند، بلکه در نقش کوکو هرناندز، یکی از چندین دانش‌آموزی که فیلم در طول سال‌های تحصیل در دبیرستان هنرهای نمایشی شهر نیویورک دنبال می‌کرد، ظاهر شد.
خانم. کارا با دانش یک دیوا را تجسم کرد – آدامس می جوید در حالی که یک نوازنده دیگر را برای راه اندازی یک گروه می خواند و به او دستور می داد “پول زیادی وجود دارد”، با خوشحالی در حال رقصیدن در گودال بر روی سکوی مترو، عینک آفتابی خود را در حین آواز می چرخاند. در یک پیانو، راه رفتن در پیاده رو شلوغ در حالی که به نظر می رسد جذب در یک روزنامه صنعت نمایش.
علاوه بر خواندن شماره عنوان فیلم، “شهرت”، خانم. کارا همچنین آهنگ دیگری را در موسیقی متن ترانه خواند، تصنیف “Out Here on My Own”. هر دو آهنگ در سال 1981 نامزد دریافت جایزه اسکار شدند. این فیلم نامزد جوایز متعددی شد و “شهرت” هم برای بهترین آهنگ اصلی و هم بهترین موسیقی برنده شد.
در سال 1980، خبرنگاری با مجله People از خانم کارا برای بازگویی دستاوردهای دوران جوانی خود. او پاسخ داد: “تو واضح است که اهل نیویورک نیستی.” همه در نیویورک می دانند که من چه کار کرده ام.»
برخی از مفسران احساس بلند او را از خود به اشتراک گذاشتند. «بر روی استرایسند، راس و سامر حرکت کنید. مجله آبنوس در سال 1981 نوشت: «از زمان بازی مشترک در فیلم نامزد اسکار «شهرت»، کار او مانند رعد و برق شروع شد.
خانم. کارا در 18 مارس 1959، ایرن اسکالررا در برانکس به دنیا آمد. او بارها گزارش‌های مربوط به سال تولدش را مورد مناقشه قرار داد و گاهی آن را سال 1964 توصیف کرد. حساب رسمی او در توییتر می‌گوید که او در سال 1962 به دنیا آمده است. مادرش در سال 1970 به نیویورک تایمز گفت که یک خانم جوان. کارا که در آن زمان یک مجری پرمشغله بود، 11 ساله بود.
مادرش، لوئیز اسکالرا، یک صندوقدار بود و پدرش، گاسپار اسکالر، یک نوازنده ساکسیفون بود که در یک کارخانه فولاد کار می کرد. او به آبنوس گفت که او، دو برادر و دو خواهرش به یک خانواده موسیقی تعلق دارند و مادربزرگش در پورتوریکو است که می تواند پنج ساز بنوازد.
اطلاعات در مورد خانم بازماندگان کارا بلافاصله در دسترس نبودند.
خانم. کارا در شهر نیویورک بزرگ شد و در کودکی در کلاس های موسیقی، بازیگری و رقص شرکت کرد. گفته می‌شود که او می‌توانست در سن 5 سالگی پیانو را از طریق گوش بنوازد. او در مدرسه کودکان حرفه‌ای در منهتن، مدرسه‌ای برای کودکان نوازنده و کودکانی که در رشته هنر تحصیل می‌کنند، تحصیل کرد.
در 13 سالگی، او به طور منظم در “شرکت برق”، یک برنامه کودکانه که بیشتر از تلویزیون عمومی در دهه 1970 پخش می شد، بود. او همچنین عضو گروه خود، سیرک کوتاه بود.
خانم. کارا همچنان مشغول بود و نقش‌هایی در تئاتر، تلویزیون و سینما ایفا کرد، از جمله نقش اصلی در «درخشش»، فیلمی در سال 1976 درباره خانواده‌ای از خواننده‌های زن در دهه 1960. در سال 2012 بازسازی شد.
او تا دهه 1990 به بازیگری و ساخت موسیقی ادامه داد، اما خود را گرفتار شکایتی دید که در سال 1985 علیه یکی از مدیران موسیقی، آل کوری، و شرکت او، Network Records ارائه کرد. او به اتهام 10 میلیون دلار شکایت کرد. کوری از اعتماد او سوء استفاده کرد و حق امتیاز را از موسیقی متن «Flashdance» و دو آلبوم انفرادی اول خود، «Anyone Can See» (1982) و «What a Feelin» (1983) دریغ کرد.
مجله People در سال 2001 گزارش داد که در سال 1993، هیئت منصفه کالیفرنیا به او جایزه 1.5 میلیون دلاری داد.
او به People گفت که این اختلاف به طور غیرمنصفانه ای او را به عنوان کار کردن با او دشوار معرفی کرده است و او تقریباً توسط صنعت موسیقی “در لیست سیاه” قرار گرفته است. در سال 2020، او در یوتیوب دو آهنگ رقص سبک دل از سال 1985 را به اشتراک گذاشت که به گفته او هرگز به دلیل شکایت منتشر نشده است.
در سال 2001، مردم خانم را توصیف می کردند. کارا به عنوان خواننده ای که زمانش گذشته و رفته بود، اما ستاره بودنش برای کسانی که آن را به یاد می آورند زنده ماند. در طی یک جلسه ضبط اخیر در اورلاندو، پیپل گزارش داد، یک مامور یک چهره آشنا را مشاهده کرده است.
“این ایرنه کارا است؟” نماینده با مشتری جوان خود زمزمه کرد. “او بزرگ بود.”
