چگونه تصاویر تلسکوپ فضایی وب ناسا انتخاب شد؟

مطالب این صفحه بر خلاف مقررات کشور بوده و حذف شده است.

این پیام به دلیل هک شدن احتمالی صفحه است و توسط مدیر منتشر نشده است.

این سایت هیچ مسئولیتی را در مورد این محتوا نمی‌پذیرد.

شرط‌بندی هیچ‌گاه به نفع شما نخواهد بود و در نهایت موجب ضرر می‌شود.

مدیریت هیچ مسئولیتی در قبال این صفحه ندارد.

مسئولیت استفاده از این مطالب به عهده خود کاربر است.

حتی رسیدن به این نقطه، دهه‌ها برنامه‌ریزی، تهدید به لغو، تاخیر بر تاخیر، یک بیماری همه‌گیر و یک دور اوریگامی معکوس دلخراش که برای باز کردن تلسکوپ در اعماق فضا بدون شکستن آن لازم بود، نیاز داشت. در بالتیمور، وظیفه این گروه ترکیبی از علم در حین پرواز، ارتباطات عمومی و مدیریت برند بود: ذهن همه را منفجر کنید، به سیاستگذاران نشان دهید که تمام آن تخصیصات برای چه چیزی هزینه کرده اند، و به بقیه جهان علمی اطمینان دهید که بله، برخی از دست نیافتنی ترین رازهای جهان ممکن است در نهایت در دسترس باشد.

سلف تلسکوپ جدید که هنوز در حال کار است، هابل – که اکنون 32 سال سن دارد، به طور کامل در نسل هزاره – مخاطرات را برجسته کرده بود. تصاویر نگاه اول هابل نشان می دهد که آینه آن ناقص است و کنگره را خشمگین کرده و پروژه را به یک خط منگنه تبدیل کرده است. اما پس از تعمیرات موفقیت‌آمیز، دانشمندانی که روی هابل کار می‌کردند، عکس‌های حیرت‌انگیز و پیش‌ویروسی از کهکشان‌ها و سحابی‌هایی مانند «ستون‌های آفرینش» تهیه کردند که الهام‌بخش مشاغل بی‌شماری در علوم بود. (مال من شامل: قبل از تبدیل شدن به یک روزنامه نگار علمی، من دو سال را به عنوان تحلیلگر داده هابل گذراندم، که در موسسه علمی تلسکوپ فضایی نیز تمام شده است.)

اما جیمز وب در مجموع جانور دیگری است، آن‌قدر متمایز و در قابلیت‌های پیشرفته‌ای که حتی ستاره‌شناسان کهنه‌کار هم نمی‌دانستند از تصاویری که می‌دهد چه انتظاری داشته باشند. بیشتر آن به این دلیل است که وب در طول موج های مادون قرمز کار می کند. در این فرکانس‌ها، که برای چشم انسان غیرقابل دسترس است، ابرهایی که برای هابل جامد به نظر می‌رسند، در سیروس‌ها حل می‌شوند، کهکشان‌های دور درخشان‌تر می‌شوند، جزئیات جدید از سیاهی بیرون می‌آیند، و خود فضا با نور مولکول‌های آلی درخشنده می‌درخشد. آخرین نفس های ستاره های در حال مرگ

به سادگی نشان دادن این چیزها نیاز به یک پالت رنگ و سبک متمایز دارد. ناسا می خواست در عرض شش هفته پس از آنلاین شدن تلسکوپ، انتشار اولین تصاویر را آغاز کند. و در حالی که خیره شدن به ورطه تعالی کیهانی برای هفته‌ها مزایای خود را دارد، مخروط سکوت در اطراف پروژه نیز می‌تواند احساس تنهایی کند.

برای مثال، در اوایل ژوئن، کلاوس پونتوپیدان، ستاره‌شناس که این تیم انتشار اولیه را رهبری می‌کرد، اولین انسانی بود که نمای کامل «میدان عمیق» تلسکوپ جدید را دانلود کرد. این نگاه طولانی و کاوشگر به کهکشان‌های دور دورتر از هر ابزاری که بشر تا به حال توانسته است به ابتدای زمان و لبه فضا بازگردد. او گفت: «من آنجا نشسته بودم، دو ساعت به آن خیره شده بودم، و سپس ناامیدانه می خواستم آن را با کسی در میان بگذارم. “اما من نتوانستم.”