آشفتگی بانک ها راه را برای “بانک های سایه” بزرگتر هموار می کند

معاملات Whipsaw در سهام بانک های منطقه ای در این هفته نشان داد که عواقب سه توقیف بانک فدرال هنوز به پایان نرسیده است. برخی از سرمایه‌گذاران حتی علیه بانک‌های به ظاهر سالم مانند PacWest شرط‌بندی می‌کنند و تنظیم‌کننده‌ها برای مقابله با محدودیت‌های سرمایه جدید برای وام دهندگان کوچک و متوسط ​​آماده می‌شوند.

بانک‌های بزرگ، اگرچه پول نقد دارند، اما با محدودیت‌های خاص خود روبرو هستند، وام‌هایی که قبل از شروع افزایش نرخ‌های بهره نوشته شده‌اند.

این بدان معناست که مشاغل بزرگ و کوچک ممکن است به زودی نیاز به جستجوی وام در جای دیگری داشته باشند. و گروه رو به رشدی از غیربانک‌ها که سپرده‌گذاری نمی‌کنند – از جمله شرکت‌های سرمایه‌گذاری غول‌پیکری مانند Apollo Global Management، Ares Management و Blackstone – در حال تلاش هستند تا وارد خلاء شوند.

به گفته ارائه‌دهنده داده‌های مالی Preqin، در دهه گذشته، این مؤسسات و سایر مؤسسات مانند آنها به شدت وام‌هایی را جمع‌آوری کرده‌اند و به آنها کمک کرده‌اند تا از سال 2013 صنعت اعتبار خصوصی را شش برابر کرده و به 850 میلیارد دلار افزایش دهند.

اکنون، با کاهش سرعت سایر وام دهندگان، شرکت های سرمایه گذاری بزرگ فرصتی را می بینند.

ریشی کاپور، یکی از مدیران اجرایی اینوستکورپ، این هفته در صحنه کنفرانس جهانی موسسه میلکن گفت: “در واقع برای بازیکنانی مانند ما خوب است که وارد شکافی شوند که، می دانید، هر کس دیگری فضا را خالی کرده است.” .

اما تغییر وام از بانک ها به غیر بانک ها با ریسک همراه است. اعتبار خصوصی تا حدودی به این دلیل افزایش یافته است که ارائه دهندگان آن مشمول مقررات مالی مشابهی نیستند که پس از بحران مالی برای بانک ها وضع شده است. انتقال وام های آمریکا به نهادهای کمتر تحت نظارت در همان زمان که کشور با یک رکود بالقوه مواجه است، چه معنایی دارد؟

ظهور بانک های سایه

موسساتی که وام می دهند اما بانک نیستند (با ناراحتی آنها) به عنوان “بانک های سایه” شناخته می شوند. آنها شامل صندوق های بازنشستگی، صندوق های بازار پول و مدیران دارایی هستند.

از آنجایی که بانک‌های سایه سپرده‌ها را نمی‌پذیرند، مشمول مقررات مشابه بانک‌ها نیستند که به آنها امکان می‌دهد ریسک‌های بیشتری را بپذیرند. و تا کنون، شرط‌بندی‌های پرریسک‌تر آنها سودآور بوده است: به گفته همیلتون لین، یک شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری، بازده اعتبار خصوصی از سال 2000 تا 300 واحد پایه بیشتر از وام در بازار عمومی بود.

این بازده های بزرگ، اعتبارات خصوصی را به یک تجارت جذاب برای مؤسساتی تبدیل می کند که زمانی عمدتاً بر روی سهام خصوصی تمرکز می کردند، به ویژه زمانی که نرخ بهره پایین بود. به عنوان مثال، آپولو اکنون بیش از 392 میلیارد دلار در تجارت وام جایگزین خود دارد. شرکت وابسته به آن، Atlas SP Partners، اخیراً 1.4 میلیارد دلار پول نقد در اختیار بانک تحت محاصره PacWest قرار داده است. Blackstone دارای 291 میلیارد دلار اعتبار و دارایی بیمه تحت مدیریت است.

شرکت های سهام خصوصی نیز از بزرگترین مشتریان بانک های سایه هستند. از آنجایی که مقررات تعداد وام‌هایی را که بانک‌ها می‌توانند در دفاتر خود نگه دارند محدود می‌کند، بانک‌ها از پذیره‌نویسی خریدهای اهرمی عقب‌نشینی کرده‌اند، زیرا در تلاش برای فروش بدهی‌هایی هستند که قبل از افزایش نرخ‌های بهره تعهد کرده بودند.

مارک جنکینز، رئیس اعتبار جهانی در Carlyle به DealBook گفت: «ما در طول زمان نشان داده‌ایم که شکل قابل اعتمادی از سرمایه هستیم که واقعاً در خط مقدم ظاهر شده است، زیرا بانک‌ها، حداقل در این محیط، کاهش داده‌اند.

تحلیلگران مورگان استنلی تخمین می زنند که وام های مستقیم ممکن است با عقب نشینی بانک های منطقه ای، به ویژه در املاک تجاری مانند ساختمان های اداری، که در آن صاحبخانه ها به دنبال بازپرداخت حداقل 1.5 تریلیون دلار در قراردادهای وام مسکن در دو سال آینده باشند، تقویت دیگری پیدا کند. تحقیقات مورگان استنلی نشان می دهد که بانک های منطقه ای آمریکا حدود سه چهارم این نوع وام ها را به خود اختصاص داده اند.

مایکل پترسون، شریک حاکم در HPS Investment Partners، به DealBook گفت: املاک و مستغلات باید یک خانه جدید پیدا کنند و من فکر می کنم شرکت های اعتباری خصوصی مکان بسیار بزرگی برای آن هستند. به طور گسترده تر، او گفت: “کاهش اعتبار برای شرکت های بزرگ و کوچک یک چیز است و من فکر می کنم اعتبار خصوصی بخش بزرگی از راه حل است.”

قلمرو آزمایش نشده

وام دهی مستقیم در این مقیاس هرگز آزمایش نشده است: تقریباً تمام رشد ده ساله آن در میان پول ارزان و خارج از فشارهای رکود اتفاق افتاده است. کدورت این صنعت به این معنی است که تقریباً غیرممکن است که بدانید چه خطوط گسلی قبل از شکستن وجود دارد.

در عین حال، وام دهندگان در سایه به طور فزاینده ای اعتبار خود را به آنها تعلق می دهند شرکت هایی که بانک های سنتی به آنها دست نمی زنند، مانند شرکت های کوچک و متوسط کامرون جویس، معاون رئیس بینش تحقیقاتی در Preqin به DealBook گفت: «اینها لزوماً شرکت‌هایی با رتبه‌بندی اعتباری نیستند.

و در حالی که شرکت‌های اعتباری خصوصی خود را به‌عنوان توانایی ارائه اعتبار خلاق‌تر و سریع‌تر در انجام این کار بازاریابی می‌کنند، این چابکی هزینه دارد. این شرکت ها اغلب نرخ بالاتر و شرایط سخت تری نسبت به همتایان سنتی خود دارند.

جیمی دیمون، مدیر اجرایی JPMorgan Chase در نامه سالانه اخیر خود نوشت: «بسیاری از بازارسازان جدید «بانک سایه» دوستانی هستند که هوای منصفانه دارند. آنها برای کمک به مشتریان در مواقع سخت وارد عمل نمی شوند. برخی نگران هستند که این امر می تواند به معنای سلب اقامه سریع تر مشاغلی باشد که از وام آنها استفاده می کنند.

در رادار رگولاتورها

در واشنگتن، بانک‌های سایه‌ای برای سال‌ها، اگر نگوییم کاملاً هشداردهنده، نقطه تمرکز بوده‌اند. با تشدید شرایط اعتباری، آنها نگاه دقیق تری به خود می گیرند.

صندوق بین‌المللی پول خواستار نظارت سخت‌گیرانه‌تر شده است و جانت یلن، وزیر خزانه‌داری آمریکا ماه گذشته گفت که می‌خواهد تعیین غیربانکی‌ها را به‌عنوان مهم‌تر از نظر سیستمی آسان‌تر کند، که به تنظیم‌کننده‌ها امکان می‌دهد نظارت دقیق‌تری داشته باشند.

اما با توجه به فوریت بحران بانکی منطقه‌ای، ممکن است اشتهای کمی برای ایجاد اختلال بیشتر در سیستم مالی شکننده‌تر وجود داشته باشد.

ران کلاین، رئیس سابق کارکنان کاخ سفید در مصاحبه ای در ماه آوریل درباره بانک های سایه گفت: «نمی دانم که آنها همان خطراتی را ایجاد می کنند که نابودی بزرگ بسیاری از بانک های منطقه ای ایجاد می کند. “من فکر می کنم این چیزی است که مردم به آن نگاه می کنند.”

خودی‌های صنعت استدلال می‌کنند که بسیاری از شرکت‌های اعتباری خصوصی به اندازه بانک‌ها با وام‌گیرندگان دوستانه رفتار می‌کنند و بر مشتریان مکرر متمرکز هستند. آنها می گویند که این شرکت ها هیچ سپرده گذار ندارند، بنابراین تنها سرمایه گذاران خودشان از یک شرط بد آسیب خواهند دید. از آنجایی که آنها در برابر پول نقد مشتری – نوعی اهرم – وام نمی دهند، در برابر فرار از بانک آسیب پذیر نیستند.

استیو شوارتزمن، مدیر اجرایی بلک استون، در ماه مارس به تحلیلگران گفت: «مشتریان و طرف‌های مقابل ما آموخته‌اند که امنیت ذاتی در برخورد با ما وجود دارد. ما با مشخصات ریسک شرکت‌های مالی که تقریباً همیشه به دلیل ترکیبی از ترازنامه با اهرم بالا و عدم تطابق دارایی‌ها و بدهی‌ها دچار مشکل شده‌اند، کار نمی‌کنیم.»

اما مشکلات در صندوق های خصوصی در گذشته باعث دردسر فراتر از شرکت شده است، مانند زمانی که مدیریت سرمایه بلندمدت در سال 1998 سقوط کرد و بازارها را در سراسر جهان سقوط کرد. هر چه بانک های سایه بیشتر به یکدیگر وام بدهند، به هم پیوسته تر می شوند و خطر یک اثر آبشاری را افزایش می دهد که می تواند در اقتصاد گسترده تر موج بزند.

اندرو پارک، تحلیلگر ارشد سیاست در گروه حمایت از آمریکایی ها برای اصلاحات مالی، می گوید: «آنها می گویند، ما کنترل خوبی روی ریسک خود داریم، اما شما به نوعی این بازده ها را ایجاد می کنید – این بازده های بالاتر. “هیچ ناهار رایگان برای آن وجود ندارد.”

برنهارد وارنر گزارش کمک کرد

با تشکر برای خواندن! دوشنبه می بینمت

ما بازخورد شما را می خواهیم. لطفا نظرات و پیشنهادات خود را به [email protected] ایمیل کنید.