در جاهای دیگر کشور، گفتگو شروع به حرکت کرده است، به دور از هشدار اولیه کووید و به چیزی محتاطانه تر از حدس و گمان. زندگی پس از همه گیری چگونه خواهد بود؟ اولویت های ما چگونه تغییر کرده است؟ اما برای بخش‌های وسیعی از کشور، که عمدتاً با دوزهای فایزر و مدرنا دست نخورده‌اند، از بسیاری جهات اواخر سال 2020 باقی می‌ماند.
“بسیاری از مردم اینجا هنوز باور ندارند که ویروس واقعی است – حتی زمانی که بیمارستان ها پر هستند، حتی زمانی که خانواده آنها در حال مرگ هستند.” ناتون گفت. با واکسن‌ها، یکی از همکارها به من گفت که دریافت این واکسن بر خلاف اعتقاد اوست. دیگری به من گفت که حاوی جنین نوزاد و جیوه است. شخص دیگری گفت که توسط بیل گیتس برای قرار دادن ریزتراشه هایی برای ردیابی شما ایجاد شده است. گفتم، چرا می‌خواهد ردیابی کند شما؟”
مکالمات آقای ناتون توصیف می کند که ممکن است از نظر اپیدمیولوژیک دور از ذهن باشد، اما به نظر می رسد او و هزاران نفر دیگر در یک گرداب آمریکای کنونی، چرخشی از سیاست، باور، رنجش و ترس به دام افتاده اند. در رستوران‌های فست فود، خواربارفروشی‌ها، انبارها، خانه‌های سالمندان و هر جای دیگری که کارگران خط مقدم هر روز حضور می‌یابند، شکاف عمیقی شکل گرفته است. کارگرانی که از این ویروس عصبی هستند خود را تحت الحمایه کسانی می یابند که نیستند.
«اگر از مردم بخواهم در محل کار ماسک بزنند یا فاصله اجتماعی بگذارند، عصبانی می شوند و به مدیر می گویند. بعد باید مربی بگیرم. اگر بارها مربی شوید، شغل خود را از دست می دهید. ناتون با اشاره به سیستم این شرکت برای مدیریت تخلفات کارکنان گفت. (چارلز کراوسون، سخنگوی والمارت، مخالفت نکرد که انباشتگی مربیگری می تواند منجر به فسخ شود.)
بر این پویایی غالباً واقعیت‌های تلخ فقر و استرس‌های انجام یک شغل کم درآمد در موقعیت‌های پرفشار پنهان است. و بنابراین وضعیتی که از قبل متشنج شده است، بیشتر می شود. تلخی در مورد درخواست های پوشاندن، ناامنی شغلی، دویدن با آب بطری، سیاست واکسن – تنش ها به طور معمول در فروشگاه او و فراتر از آن به جوش می آید. ناتون گفت.
«همیشه اینطور نبود. قبلا اینجا دوستانه تر بود. خصمانه شده است مردم واقعاً در حاشیه هستند. آنها با شما در فروشگاه یا با یکدیگر دعوا می کنند.” «روز پیش زنی می خواست سر قیمت سیب زمینی دعوا کند. شما حتی می توانید آن را در نحوه رانندگی افراد مشاهده کنید، انگار آرزوی مرگ دارند.»
