پدرش، مانوئل رابینز، یک وکیل بود که برای آژانس‌های مختلف شهری، از جمله دفتر دادستان منطقه منهتن تحت مدیریت توماس ای. دیویی، و مادرش، النور (لاندو) رابینز، در ارتباطات برای صلیب سرخ آمریکا کار می‌کرد.
لیز در اسکارسدیل، نیویورک بزرگ شد، در کالج ویتون، خارج از بوستون، فلسفه خواند و در سال 1967 فارغ التحصیل شد.
از او به همراه همسرش، دخترش رابین جانسون توکلی و یک نوه به یادگار مانده است.
خانم. رابینز در تبلیغات در نیویورک کار کرد و مدتی را در واشنگتن گذراند و برای چندین کمیته کنگره کار کرد. او به نیویورک بازگشت تا به یک برنامه شهری جدید با محوریت رشد دوران کودکی بپیوندد.
او قصد بازگشت به واشنگتن را نداشت. اما او به زودی متوجه شد که این شهر از نظر مالی محدود می تواند با دسترسی به بودجه فدرال کارهای بیشتری انجام دهد. فقط باید پرسید و راه درست پرسیدن را می دانست.
خانم او می گوید: «آنها شکست خوردند و مرا به واشنگتن برگرداندند تا لابی کنم. رابینز در سال 2005 به روزنامه واشنگتن رول کال گفت: “و بنابراین بسیاری از مکان های خراب شروع به تماس با من کردند.”
تا سال 1981 او برای سانفرانسیسکو، برکلی و ایالت میشیگان و همچنین شهر نیویورک لابی می کرد. اگرچه او یک دموکرات بود، اما در هر دو حزب کار کرد و با سناتورهای ارشد جمهوری خواه روابط برقرار کرد. در طول مذاکرات سخت بر سر یک لایحه مراقبت از کودک با باب پاکوود از اورگان، او او را به یک بازی جین رامی دعوت کرد. او 12 دلار و رای او را برد.
او مانند لاک پشتی بود که در حال چفت شدن است. جورج میلر، نماینده سابق حزب دموکرات از کالیفرنیا در مصاحبه ای گفت: او قرار نبود رها کند. “یک چیز در مورد لیزی یاد گرفتی، او نمی رفت.”
