او گفت: “من عاشق این واقعیت هستم که در این نقش شخصیت های مرد و زن را بازی می کنم.” و من امیدوارم که دیکنز فکر کند که مشکلی ندارد.
ایزارد به این نکته علاقه مند است که این رمان نویس در زمان حیات خود برای مطالعه عمومی به نیویورک سفر می کرد. این “انتظارات بزرگ” نیز با خواندن شروع شد، زیرا ایزارد آنچه را که او اجراهای در حال انجام می نامد، در ابتدا در سال 2019 در جشنواره فرینج ادینبورگ انجام داد. اقتباس ساده توسط برادر بزرگترش، مارک ایزارد، ساخته شده است، اگرچه زمانی که ادی پروژه را به او پیشنهاد داد، قصد داشت آنها با هم روی فیلمنامه کار کنند.
مارک با تلفنی که کاملاً کاربردی بود، گفت: «به عقب برگشتم و کتاب را خواندم و شروع کردم، و بعداً متوجه شدم که ادی آنقدر مشغول است که نمی‌تواند کاری انجام دهد. بنابراین من فقط فشار آوردم.»
در اتاق تمرین، ادی گوشی خود را بیرون آورد و به دنبال عکسی از تابستان 2020 بود: یک تصویر کپسول زمانی از اجرای اولیه بیماری همه گیر. او را با لباسی قرمز نشان می‌دهد که با استفاده از میکروفون دستی، در حال انجام «انتظارات بزرگ» برای مخاطبان دور از اجتماع روی پشت بامی باد زده در جنوب انگلستان است.
او گفت: “من گفتم، “دیکنز دقیقاً اینطور برنامه ریزی کرده است.”
سالن های تمرین تئاتر فضاهای کاری هستند و افراد تمایل دارند مطابق آن لباس بپوشند. تقریباً هیچ کس جذاب به نظر نمی رسد، چه رسد به این که به طرز ویران کننده ای چنین به نظر برسد. اما عصر آن روز در اوایل دسامبر، ایزارد با یک ژاکت مشکی دوز بر روی جوراب شلواری عقیق، با پاشیده شدن رنگ در چند اینچ دامن گلدار – یک لمس بسیار بریتانیایی – از زیر لبه کت بیرون می آمد. روی پاهای او یک جفت چکمه مشکی پاشنه بلند بلند، توری و خیره کننده بود: بخشی از لباس او که می خواست به پوشیدن آن عادت کند.
او گفت: «اگر ترنس هستید، احتمالاً بهتر است نسبتاً خوب کنار هم باشید.» و از تفاوت بین مراقبت دقیق از ظاهر خود و پرتاب کردن هر چیز قدیمی آهی کشید، همانطور که به گفته او یک فرد می تواند انجام دهد «اگر نگاه کنید. به طرز ویران کننده ای زنانه مونث منظورم این است که مرلین مونرو در یک عکس، یک گونی سیب زمینی پوشیده بود.»
